Hitz bat hartu, adibidez zu, eta ni. Kontsonante edo bokal bat kendu, eta hitz berri bat sortu, u eta i.
Eta zergatik zu, eta ni.
Ezagutzen dudana delako.
Tolestu hitza, kontsonante bat gehitu, atzekoz aurrera jarri, suge bat dirudi, eta orain su eman. Zer diote errautsek? nork daki.
Eta usainak, zeren antza du? Zure portalarena, edo peñiskolako umetako etxe hartako fruta dendaren tankerakoa. Udare usaina, eta uda zen, baina udaberrian gaude.
Berria da bai, zaharretik birsortua, garretatik eratorria, hitz berria, gu eta bi.
Kaleidoskopioan jarri eta bikoiztu, laukoiztu, poliedroan. Orain aleatorioki hautatuko ditugu isladak, eta moztu karta-sorta. Hor dago.
Kiromantzia.
Zenbat aldiz nahastuko ditugu esanahiak, berriro moztu, azken karta hartu. Bihotzen erregea parkin huts baten lurzoruan zapaldua. Matxuratuta ere norbaitek topatua, noraezaren ondoren birkokatua, aldare berrian.
Bi hitz hartu hala nola, lotu mutur bana eta lokarri bat egin, lepoko bat, edo begia tronpatzeko ziria, biraka jarri. Hitza eta esanahiaren tartean gordetzen direnak ikusteko bide bakarra.
Hitzak bularretik ateratzeko esku liburua.
Idazketa automatikoak
